Maar al te vaak en maar al te onbewust geven we onze eigen kracht weg aan het gemakkelijke en comfortabele. We eten ons vol en ontnemen onszelf de honger die ons hongerig kan maken. Niet alleen naar wat eten, maar naar heel het leven. We vullen ons met input alsof het een voorgefabriceerde kant-en-klaarmaaltijd is die onze magen vult maar ons gevoel leeg achter laat.

En zo kan het gebeuren dat hetgeen waar we allen eigenlijk naar verlangen, rust, dat dat bewust of onderbewust, structureel vermeden wordt. Dat het een gebied wordt waar we niet naartoe durven gaan. Want daar zijn we al zo lang niet geweest, en onbekend maakt helaas onbemind.