Een nieuwe levensboom

Ik zit hier op een met verse beukennootjes bezaaide bosvloer, te midden van de zachte, vrouwelijke stammen van de Beuk. Want ook hier in Hoek van Holland, hebben we een schilfertje beukenbos. De reden waarom ik hier zit is om me wat meer te verbinden met de Beuk.

Ik heb nooit echt een warm gevoel gehad bij de Beuk, maar het leven heeft me afgelopen week vertelt me er meer mee te verenigen. Hoe ik het geïnterpreteerd heb, is dat er wellicht een nieuwe fase aanbreekt; een nieuwe fase die iets anders van me vraagt. Iets anders dan de kwaliteiten van mijn eerste en tot voor nu dus enige Spirit Tree, de Berk.
Ik hou van contrast, en het contrast tussen deze twee soorten kan niet groter zijn.

De fase waar ik naartoe beweeg is een fase van verdieping. Ik wens verdieping en een inzoomen van mijn aandacht in mijn leven. Mijn neiging was vooral verbreding, ontdekken, aftasten. Iets wat de Berk met z’n vele duizenden zaden typeert. De Beuk daarentegen, investeert in duurzame groei. Het geeft zijn nazaat liever wat meer energie mee, wat meer aandacht, een groter slagingspercentage.
En dat is precies waar ik naar op zoek ben; want alles heeft consequenties en ook niet willen, kunnen of durven kiezen is een keuze. Een keuze voor verbreding, een keuze tegen verdieping. Een keuze voor aftasten, voor aan de oppervlakte blijven.

Berken groeien snel als ze eenmaal licht verkrijgen, berken creëren het bosklimaat. Een klimaat waarin andere soorten kunnen gedijen. Soorten die uiteindelijk de Berk dankbaar (dat hoop ik althans) doch dringend wegconcurreren en daarmee verzoeken een nieuw onontgonnen terrein te vinden om te pionieren. De Berk heeft me gediend en zal deel van mij blijven, het heeft dankzij zijn verkennende kwaliteit ervoor gezorgd dat ik vanuit die nieuwsgierigheid ook daadwerkelijk dingen vond. Ik kom uit het Westland, een regio waarin mijn kijk op het leven en waarden uit de toon vallen. Het is die Berk-energie die mij voorbij de kassen deed koekeloeren. Maar de laatste jaren ben ik steeds vaker de keerzijden van teveel nieuwsgierigheid, een te vluchtige aard, in gaan zien. De snelle en impulsieve energie heeft me verzot gemaakt op korte termijn waardering, heeft relaties in de kiem gesmoord, een gezonder leven verhinderd en spirituele verdieping ontnomen om maar een paar voorbeelden te noemen.
Het klinkt groots, en dat is het ook, maar spijt hebben is niet nodig. Dit is mijn pad geweest, op weg naar de Beuk. We leren allemaal door schade en schande en dat is goed, zolang we er maar van leren en de les integreren. De tijd die dat kostte, is de tijd die ik klaarblijkelijk nodig had.

Invoelend op de Beuk realiseer ik me de associatie met duurzaam groeien, consistentie en lange termijn werken; kwaliteiten die ik de Beuk toeschrijf, maar die ik stiekem zelf eigenlijk saai vind.

Zo een leven voelt voorspelbaar. Waar is de reuring, de consternatie als je nooit 180 graden zal gaan draaien?

Een ander deel weet wel beter, je leven lang van koers veranderen zal ervoor zorgen dat je nooit ver van wal zal gaan komen. Om de symbolische oceaan te overbruggen en nieuw land te leren kennen, een land om te gedijen en te blijven, is een helder kompas nodig met een stabiel kompasnaald. Eenmaal op je bestemming besloten, is het zaak om continu en doelgericht te werken. Slechts een kwestie van tijd voor je de wijdse eenzame watervlakte trotseert en voet zet op de plek die je al die tijd voor ogen hebt gehad. En wie weet tref je daar wel je soortgenoten aan, die ook de sprong over het diepe genomen hebben.

Ik ken, dankzij de Berk mijn bestemming, het delen van mijn muziek en het delen van de helende kracht van de natuur. En ik, ik begin in te zien dat het leven waarschijnlijk wel weer gelijk heeft, dat die Beuk mij onderweg zal helpen koers te houden.

Dankbaar voor de alledaagse magie.