Zijn we bang voor wie we kunnen zijn?
Jezelf kleiner houden is ook comfortabel; wie z’n kop niet boven het maaiveld steekt, loopt ook niet het risico om gechopt te worden. Want wat als we niet meer naar de angst, maar naar onze kracht luisteren? Wat dan? Wat als we een verbond met de liefde sluiten en angst links laten liggen?
Perfect gedoseerde prikkels
In de natuur krijg je steeds dezelfde input maar telkens net iets anders voorgeschoteld. Je weet hoe het er ongeveer uit gaat zien maar je zal het nooit precies weten. Het is nimmer voorspelbaar en ook nooit té nieuw. Zo prikkelt het bos me niet teveel, maar genoeg. Dat is de reden dat we urenlang in een vuur kunnen staren en alleen maar vervulder geraken.
Een nieuwe levensboom
Ik kom uit het Westland, een regio waarin mijn kijk op het leven en waarden uit de toon vallen. Het is die Berk-energie die mij voorbij de kassen deed koekeloeren. Maar de laatste jaren ben ik steeds vaker de keerzijden van teveel nieuwsgierigheid, een te vluchtige aard, in gaan zien.
Hoezo discomfort?
Ik besef me dat 90% van de maatschappij dit een onnodige lijdensweg vind. Hoezo vechten tegen de kou en het vocht voor je plezier? Maar ik geloof in de kracht van discomfort kunnen doorstaan. Ik geloof in kunnen ontspannen in het onbekende en het oncomfortabele.