Maar al te vaak en maar al te onbewust geven we onze eigen kracht weg aan het gemakkelijke en comfortabele. We eten ons vol en ontnemen onszelf de honger die ons hongerig kan maken. Niet alleen naar wat eten, maar naar heel het leven. We vullen ons met input alsof het een voorgefabriceerde kant-en-klaarmaaltijd is die onze magen vult maar ons gevoel leeg achter laat.

Jezelf kleiner houden is ook comfortabel; wie z’n kop niet boven het maaiveld steekt, loopt ook niet het risico om gechopt te worden. Want wat als we niet meer naar de angst, maar naar onze kracht luisteren? Wat dan? Wat als we een verbond met de liefde sluiten en angst links laten liggen?

Ik kom uit het Westland, een regio waarin mijn kijk op het leven en waarden uit de toon vallen. Het is die Berk-energie die mij voorbij de kassen deed koekeloeren. Maar de laatste jaren ben ik steeds vaker de keerzijden van teveel nieuwsgierigheid, een te vluchtige aard, in gaan zien.

Ik besef me dat 90% van de maatschappij dit een onnodige lijdensweg vind. Hoezo vechten tegen de kou en het vocht voor je plezier? Maar ik geloof in de kracht van discomfort kunnen doorstaan. Ik geloof in kunnen ontspannen in het onbekende en het oncomfortabele.